LOT WOKÓŁ ANTARKTYDY
Od roku 1990 loty JACEE były wykonywane na Antarktydzie, w czasie lata na półkuli południowej. Wiatry w stratosferze wieją wtedy wokół bieguna, dzięki czemu tor lotu jest w przybliżeniu kołowy i start oraz lądowanie można przeprowadzić z tej samej bazy. Amerykańska baza balonowa istnieje w pobliżu stacji polarnej McMurdo na Wyspie Rossa u wybrzeży Antarktydy, na szerokości geograficznej 78o S, na skraju Lodowca Szelfowego Rossa.
Rozwijanie balonu przed napełnieniem. Materiał balonu jest rozwijany przez pojazd w głębi zdjęcia w celu rozłożenia płasko na "pasie startowym". Dwaj ludzie po prawej stronie przytrzymują górną część balonu.
Napełnianie balonu helem. Hel jest wpompowywany do czaszy balonu przez dwie polietylenowe rury, z których jedna jest widoczna na pierwszym planie.
Załączony rysunek pokazuje trasę balonów JACEE-11 (lot wykonany w grudniu 1993) i JACEE-12 (lot wykonany w styczniu 1994).
Cały lot na Antarktydzie odbywa się w czasie dnia polarnego, nie ma więc dużych wahań wysokości lotu balonu spowodowanych różnicą temperatur w dzień i w nocy, charakterystycznych dla lotów na małych szerokościach geograficznych. Z tego powodu możliwe jest więc znaczne zmniejszenie koniecznego balastu, dzięki czemu można powiększyć ładunek użyteczny aparatury. Porównanie wahań wysokości balonów w locie międzykontynentalnym JACEE-8 i w locie wokół Antarktydy JACEE-10 jest zamieszczone poniżej.
Z przedstawionego porównania pomiaru wysokości lotów widać jak stabilne są warunki w czasie lotów wokół bieguna.
Wadą lotów na Antarktydzie jest niski próg obcięcia geomagnetycznego w pobliżu bieguna, co powoduje wzrost tła niskoenergetycznych cząstek w komorze. Spośród wykonanych lotów, loty na Antarktydzie wniosły największy wkład w zebranym materiale danych. Pomimo, że tło w komorach naświetlonych w lotach wokół bieguna było wyższe, były to loty najbardziej efektywne, gdyż w zakresie energii 1012 - 1014 eV , w którym natężenie jest małe, trudności zebrania w detektorze wystarczająco dużej liczby cząstek pierwotnych stanowią główne ograniczenie możliwości badawczych.
Wyprawa samolotem po gondolę i balon po zakończeniu lotu. Miejsce lądowania gondoli jest dokładnie znane dzięki systemowi nawigacji satelitarnej GPS.
Szczyt Mount Erebus w pobliżu bazy McMurdo.
Od roku 1990 loty JACEE były wykonywane na Antarktydzie, w czasie lata na półkuli południowej. Wiatry w stratosferze wieją wtedy wokół bieguna, dzięki czemu tor lotu jest w przybliżeniu kołowy i start oraz lądowanie można przeprowadzić z tej samej bazy. Amerykańska baza balonowa istnieje w pobliżu stacji polarnej McMurdo na Wyspie Rossa u wybrzeży Antarktydy, na szerokości geograficznej 78o S, na skraju Lodowca Szelfowego Rossa.
Rozwijanie balonu przed napełnieniem. Materiał balonu jest rozwijany przez pojazd w głębi zdjęcia w celu rozłożenia płasko na "pasie startowym". Dwaj ludzie po prawej stronie przytrzymują górną część balonu.
Napełnianie balonu helem. Hel jest wpompowywany do czaszy balonu przez dwie polietylenowe rury, z których jedna jest widoczna na pierwszym planie.
Załączony rysunek pokazuje trasę balonów JACEE-11 (lot wykonany w grudniu 1993) i JACEE-12 (lot wykonany w styczniu 1994).
Cały lot na Antarktydzie odbywa się w czasie dnia polarnego, nie ma więc dużych wahań wysokości lotu balonu spowodowanych różnicą temperatur w dzień i w nocy, charakterystycznych dla lotów na małych szerokościach geograficznych. Z tego powodu możliwe jest więc znaczne zmniejszenie koniecznego balastu, dzięki czemu można powiększyć ładunek użyteczny aparatury. Porównanie wahań wysokości balonów w locie międzykontynentalnym JACEE-8 i w locie wokół Antarktydy JACEE-10 jest zamieszczone poniżej.
Z przedstawionego porównania pomiaru wysokości lotów widać jak stabilne są warunki w czasie lotów wokół bieguna.
Wadą lotów na Antarktydzie jest niski próg obcięcia geomagnetycznego w pobliżu bieguna, co powoduje wzrost tła niskoenergetycznych cząstek w komorze. Spośród wykonanych lotów, loty na Antarktydzie wniosły największy wkład w zebranym materiale danych. Pomimo, że tło w komorach naświetlonych w lotach wokół bieguna było wyższe, były to loty najbardziej efektywne, gdyż w zakresie energii 1012 - 1014 eV , w którym natężenie jest małe, trudności zebrania w detektorze wystarczająco dużej liczby cząstek pierwotnych stanowią główne ograniczenie możliwości badawczych.
Wyprawa samolotem po gondolę i balon po zakończeniu lotu. Miejsce lądowania gondoli jest dokładnie znane dzięki systemowi nawigacji satelitarnej GPS.
Szczyt Mount Erebus w pobliżu bazy McMurdo.
|
 |
 |
